Nieuwsbrief: Zorgverzekeraar, geef GGZ-professional meer zuurstof!

‘De GGZ dreigt te verzuipen (hersenen krijgen te weinig zuurstof) door quickfit-GGZ, wachtlijsten en bureaucratie. De zorgverzekeraars zijn vooral bezig om allerlei data te verzamelen die niets zeggen over de kwaliteit van de GGZ-aanbieder.’ schreef ik in een reactie op een blog van psychiater Bram Bakker in Joop.nl. In de GGZ wordt er helaas nog steeds heel veel tijd en geld besteed aan activiteiten om zogenaamd betere GGZ-aanbieders te selecteren met behulp van vragenlijstjes, particuliere keurmerken, value- based healthcare, zorgkaart.nl en last but not least omzetplafonds. Ik heb grote twijfels of deze instrumenten gebaseerd zijn op gedegen wetenschappelijk onderzoek, en daar sta ik zeker niet alleen in, zie bijvoorbeeld Jim van Os.
Deze instrumenten zijn eerder een uitwas van een vergelijkbaarheidsmythe, ontsproten aan de breinen van een aantal managers van zorgverzekeraars en commerciële GGZ-instellingen. Het resultaat is dat ggz -professionals het Spaans benauwd krijgen van alle administratie en dat hun productiviteit daalt.  Vrijgevestigde ggz-aanbieders hebben al jaren forse kritiek op de tekenen-bij- het-kruisje-contractering door zorgverzekeraars. Een gevolg daarvan is dat zij selectiever worden bij het afsluiten van contracten met zorgverzekeraars. (Zie ook bericht LVVP)

Omzetplafonds

Een groot punt van ergernis zijn de omzetplafonds die een aantal grote zorgverzekeraars hanteren. Zo kreeg ik zelf liquiditeitsproblemen nadat ik in het voorjaar van 2019, twee maanden na de uitgave van ‘Help, de psycholoog verzuipt!’ onverwacht een navordering kreeg van een zorgverzekeraar over het contractjaar 2016 omdat in 2018 bleek dat onze praktijk te veel patiënten van deze verzekeraar had behandeld.  Na een aanvankelijke toezegging weigerden zij met mij te overleggen en het resultaat was dat ik bijna drie duizend euro moest afrekenen. Ik had op dat moment als ‘pensionado’ geen beschikbare reserves en tot overmaat van ramp stond mijn bank niet toe dat ik een paar maanden rood kon staan. Gelukkig had ik nog een weinig gebruikte creditcard waarmee ik kon tanken en boodschappen doen bij de Jumbo. Dat ik juist in die periode enorm veel positieve reacties op mijn boek kreeg was hartverwarmend en sterkte mij om nog meer energie te steken in mijn strijd tegen de ‘gemankeerde marktwerking’ in de GGZ.
Die periode probeerde ik maar zo goed mogelijk te overleven met een minimaal budget. In het weekend ging ik regelmatig jammen in het Haarlemse muziekcafé ‘La Pien Noir’ en verdiende daarmee regelmatig een paar gratis biertjes.

Emotionele belasting GGZ-aanbieders

‘Van alle beroepsgroepen zeggen psychologen, artsen, verpleegkundigen en maatschappelijk werkers het vaakst dat ze hun baan emotioneel veeleisend vinden.’ (Centraal Bureau voor de Statistiek, 2018). In dit artikel heb ik een aantal voorbeelden gegeven van emotionele belasting van GGZ-professionals. In mijn boek ‘Help de psycholoog verzuipt!’ worden deze voorbeelden nog verder uitgewerkt. Mijn verwachting is dat de vraag naar GGZ-hulp na de Corona-crisis explosief zal gaan stijgen. Het is hoog tijd voor verandering. Mijn advies aan zorgverzekeraars is dan ook:
‘Geef GGZ-professionals de ruimte, zij hebben behoefte aan zuurstof en niet aan stikstof!’

Frits Bosch, Gz-psycholoog, schrijver ‘Help, de psycholoog verzuipt!’